Om 8.30 uur hadden we afgesproken bij John en Christy in Wildwood bij Powell River. De camper konden we op hun terrein parkeren en gezamenlijk reden we naar de haven van Lund, onze startplek. Christy, de vrouw van John, werkt daar in de plaatselijk beroemde bakkerij.

In de haven werd alles in de kajaks geladen, kregen we een korte instructie en gingen we op pad. Linde zat bij Inge in de lichtgroene kajak (doet het beter op de foto) en Floor bij Marijn in de witte kajak. Ook een kwestie van de krachten evenredig verdelen.

Nog maar nauwelijks de haven uit kregen we al met forse golven te maken (in onze ogen althans) vooral veroorzaakt door de vele plezierjachten. Maar gaandeweg kregen we steeds meer vertrouwen in onszelf en het materiaal.

We volgden de kustlijn van Malaspina Peninsula naar het Noordwesten. Omdat het eb was zagen we veel zeesterren aan de rotsen hangen. Sommige van hen hadden de lage waterstand niet helemaal goed ingeschat, want ze hielden zich nog maar net vast. Maar de komende dagen zal het water bij eb steeds minder laag staan en zullen we ook minder van dit soort zeeleven zien.

We peddelden naar de Copeland Islands voor de kust van het vasteland, beter bekend als The Raggeds, waar we ons kamp voor deze drie dagen op zouden slaan.
John had hier een mooi plekje op het oog in een beschut baaitje bij een klein eilandje. We kwamen nog met eb aan bij het baaitje, waardoor het nagenoeg droog lag. De lokale bevolking kende dit plekje blijkbaar ook want er werd druk naar oesters en clams gezocht. De oesters lagen nu voor het oprapen, maar voor de clams moesten ze nog moeite doen om ze uit het zand op te graven.
Toen de vloed kwam opzetten ontstonden er spontaan drie eilandjes. Het getijdeverschil was hier zo'n 5 meter, waardoor er veel meer land onder liep dan we voor mogelijk hadden gehouden. John wist dat uiteraard wel en we hadden de kajaks dan ook al hoog en droog opgeborgen.

's Avonds bij de ondergaande zon waren nog een paar zeehonden wilde capriolen aan het uithalen. Meerdere keren zagen we ze ver het water uitkomen en met veel gespetter weer neerkomen.
Ook vlogen er enkele Common Nighthawks rond die een apart geluid maakten in hun duikvluchten naar vliegjes. Soms kwamen ze zo laag over dat je de indruk kreeg dat je aangevallen werd.
Ook zagen we nog enkele bruinvisrugvinnetjes in de verte voorbij glijden van Harbour of Dalls Purpoises.

We zaten op een rots die blijkbaar ook erg geliefd was bij de meeuwen om hun opgeviste groene zee-egels te pletter te laten vallen. Linde en Floor vonden namelijk op dit kleine stukje rots wel zo'n 100 zee-egels, althans wat er van over was nadat ze opgepeuzeld waren door de meeuwen. Al deze zee-egel stukjes werden verzameld en bij elkaar gelegd.