Toen we vanochtend Kelsy Bay uit reden, kwamen we langs een baai die vol lag met boomstammen. Gekapte bomen werden daar met vrachtwagens afgeleverd. Met enorme grijpers werden de boomstammen op een helling gelegd, waarna ze met veel geweld in het water plonsden.
Kleine, uiterst wendbare en sterke bootjes duwden de boomstammen dan naar hun plek. Het was vooral leuk om te kijken hoe die bootjes hun werk deden. Ze schommelden daarbij enorm op en neer en helden soms wel 45 graden over. Even kregen we de indruk dat één van hen ons gezien had en indruk probeerde te maken.

Terwijl we daar stonden te kijken, kwam een ijsvogel recht voor ons stil in de lucht hangen. We hadden hem gisteren en vanochtend al vaker gezien, maar niet zo mooi.

Ook al was het indrukwekkend te zien hoe dit deel van de bosbouw in zijn werk gaat, tegelijkertijd worden hier elke dag vele voetbalvelden bos compleet kaal geveegd. Over heel Vancouver Island vind je logging roads tot diep in het achterland en op vrijwel elke heuvel zie je de littekens van recente of langer geleden boskap. Er is daardoor nog maar weinig over van het oorspronkelijke regenwoud en de wegen geven jagers en stropers de mogelijkheid steeds dieper het bos in te komen.
Maar ja, door ons dagelijkse papierverbruik werken we daar natuurlijk zelf aan mee.

In Sayward zijn we in het Salmon River Estuary gaan kijken. Op het korte wandelingetje er naar toe stond het vol met salmonberries. Linde had een voorkeur voor de rode, Floor voor de geel-oranje bessen. Ook stonden er veel rode thimbleberries, maar die hadden enigszins een bitter nasmaak. Tja, met zo'n overvloed aan bessen kun je kieskeurig zijn.

Omdat het eb was konden we wat verder het Estuary in lopen en zagen we weer enkele ijsvogels en veel Cedar Waxwings. De rivierotters hadden we net gemist volgens een paar Nederlanders die er ook waren. Op de terugweg zagen we nog wel een hertje dat voor onze neus rustig aan het grazen was. Ook dat is nog steeds mooi om naar te kijken.

Enkele dagen geleden gaf de camper aan dat de olie vervangen moest worden. Dat dachten we in Campbell River, een grotere stad, wel even te laten doen. Ondanks de vele auto-bedrijven en garages viel dat vies tegen. Pas op het 5e adres had men later op de middag tijd voor ons.
En op de een of andere manier werkte dat ook door op onze gemoedsrust. Allemaal werden we er behoorlijk prikkelbaar door, behalve Linde, die hield haar goede humeur.