We hebben de Nisga'a Highway tot het uiterste westen gevolgd, tot in Gingolx. Niet gepland, maar omdat we tijd over hadden leek ons dit een leuke bestemming.

Halverwege in Laxgalts'ap zijn we bij het splinternieuwe Nisga'a Museum wezen kijken. Ze hebben hier een collectie van gebruiksvoorwerpen van hun eigen voorvaderen tentoongesteld. Dat maakt toch meer indruk dan dat je dit soort musea in Vancouver of zo bezoekt. Zo hadden ze een rok of lendendoek waarin zo'n 300 papagaaiduikersnavels waren verwerkt of eentje met tientallen berentanden en tientallen hertenhoefjes die ook nog mooi gegraveerd waren.

De weg naar Gingolx volgde voor 30 kilometer de Nass River die aan het eind zeker wel een kilometer breed is en uitmondt in de Portland Inlet, een fjord waarvan een zijrivier ook uitkomt in Steward en Hyder. Het is was een erg mooie weg om te rijden.
Het dorpje staat vooral bekend om zijn zeevis en dan speciaal de krabben.
Toen we aan de kade zaten lagen er zalmresten op de keien, maar niet voor lang. Een hoop kraaien en een stuk op tien zee-arenden stortten zich op de zalm en hadden binnen de kortste keren alle vis opgegeten. Vooral mooi waren de zee-arenden die in de vlucht steeds een stuk vis meepikten.

Op de terugweg naar Laxgalts'ap zagen we ons eerste stekelvarken langs de weg. Nog nooit hadden we die gezien. Maar voordat we stilstonden was hij al verdwenen.
Kort daarna zagen we er weer eentje die op de weg liep. Hij liep wel achter een betonnen muurtje weg, maar deed daarna niet al te veel moeite om zich te verbergen voor de foto.
Hij stond al een tijdje op ons verlanglijstje, dus we waren blij hem eindelijk gezien te hebben.

In tegenstelling tot andere native nations of reservaten houden we aan de Nisga'a een goed gevoel over. Dorpen en huizen waren hier nauwelijks verwaarloosd en je voelde je altijd welkom. Men zwaaide ook vriendelijk als we langs reden.
Zij hebben er dan ook voor gekozen om hun cultuur te koesteren, maar ook mee te gaan in de moderne tijd. Zij proberen zelfvoorzienend te zijn ,in plaats van te leven van een door de overheid verstrekte uitkering. Een gezonde instelling vinden wij.

Eind van de dag hadden we eigenlijk gedacht tussen Gitlaxt'aamiks en Terrace wel een leuk wildkampeerplekje te vinden, maar dat viel wat tegen. Uiteindelijk vonden we om 10 uur 's avonds een plekje op de parkeerplaats van de WalMart. Bij hen is het toegestaan te overnachten en sta je zelden alleen.

Beren vandaag: 2