Toen we vanochtend in de ‘convenience store' in Gitlaxt'aamiks, Capital of the Nisga'a Nation, home of the Gitmidiik (formerly known as New Aiyansh) melk en eieren gingen halen, hoorden we dat er vandaag kano races waren. In de enige winkel hier was overigens een derde van de schappen leeg, een derde gevuld met chips en de rest met van alles en nog wat. Als je hier je dagelijkse boodschappen moet doen, heb je wel erg weinig keus.

De kano race (maar ook een hardloopwedstijd) zijn bedoeld om de start van de zalmmigratie te vieren. Vroeger deed men dat met een officiële ceremonie, tegenwoordig met wat meer moderne festiviteiten. Het leek ons leuk om daar eens te gaan kijken, dus haastten we ons naar Lava Lake, 30 kilometer verderop.
Gelukkig lagen ze behoorlijk achter op schema en konden we het begin van de race nog meemaken. Vier kano's uit Gingolx (Kincolith), Laxgalts'ap (Greenville), Prince Rupert (ruim 200 kilometer hier vandaan) en Gitlaxt'aamiks (New Aiyansh) gingen met elkaar de strijd aan. Na een opwarmrondje was het tijd voor de lunch. Beetje vreemde volgorde, maar goed. De lunch was trouwens goed verzorgd met onder andere verse Sockeye zalm van de barbecue. Die zalm hebben wij uiteraard ook genomen, want iedereen die aanwezig was mocht aanschuiven. Behalve één motorrijder hebben we geen andere toeristen gezien.

We hebben nog even een praatje gemaakt met het hoofd van politie en zijn vrouw. Zijn vrouw hadden we gisteren ook al gesproken bij Dragon Lake toen ze daar was voor een picknick met haar kinderen. Zij woonden hiervoor in Campbell River op Vancouver Island, maar hij kon promotie maken door hier hoofd van politie te worden. Het was wel een enorme overgang. Vanuit een stad voorzien van alle gemakken moesten ze verhuizen naar een dorpje van 600 inwoners, op 15 uur varen en 500 kilometer rijden, waar ze zo ongeveer de enige westerlingen zijn tussen de natives. Het was voor hen ook best even wennen.

Toen 1,5 uur later dan gepland eindelijk de race zou beginnen, werd Marijn gevraagd mee te peddelen in de boot van Gitlaxt'aamiks. Blijkbaar deed het verhaal snel de ronde dat wij hier waren. Er was trouwens al eerder omgeroepen of er nog vrijwilligers waren, maar toen lieten we de eer maar aan ons voorbij gaan. Nu kon Marijn moeilijk weigeren. In dezelfde boot zat ook de president van de Nisga'a Nation, toch een hele eer om daar mee te mogen varen.

Dus zonder opwarmrondje kon Marijn gelijk vol aan de bak. Er werd enorm fanatiek en in een erg hoog tempo gepeddeld. Er werd op het scherpst van de snede gestreden en bij het ronden van de laatste boei haakten zelfs de peddels in elkaar. Beide partijen wilden hier winnen. Jammer genoeg werd de race verloren met een neuslengte verschil.
Na het rondje Lava Lake had Marijn een compleet verzuurde arm, maar het was wel heel leuk op dit van zo dichtbij mee te maken.

De rest van de middag zijn we bij enkele bezienswaardigheden in het Nisga'a Memorial Lava Bed Park gaan kijken, beter bekend als Anhluut'ukwsim Laxmihl Angwinga'asanskwhl Nisga'a Park, een park dat samen wordt beheerd door de Nisga'a Nation en de British Columbia Park Service.
De lava die hier nog heel duidelijk aanwezig is, komt van een vulkaanuitbarsting in het midden van de 17e eeuw.

Beren vandaag: 1