Vandaag zijn we de Cassiar Highway zo'n 200 kilometer naar het zuiden afgezakt. Het is een mooie weg die in tegenstelling tot de Alaska Highway de contouren van het landschap volgt. Dus weinig lange rechte stukken en steeds heuveltjes die je op en af rijdt. Kortom, afwisselend rijden. Omdat de begroeiing hier veel dichter op de weg staat was het wel lastig om wild te zien. Misschien ook wel omdat het de hele dag regende, dan hebben de dieren waarschijnlijk ook geen zin om op stap te gaan.
Soms was het ook spannend, maar dat was als we een picknick- of overnachtingsplekje op het oog hadden, waarvan de toegangsweg niet echt berekend was op een camper.

Onderweg kwamen we langs Jade City, een mini gehuchtje in een gebied waar 90% van de wereldproductie van Jade vandaan komt. Het meeste wordt als ruw materiaal (rotsblokken) verkocht. Ter plaatse worden in de gift-shop allerhande Jade-beeldjes verkocht. Die worden echter niet hier gemaakt, maar in China. Dus eerst gaat het ruwe Jade van hier naar China, komt dan in de vorm van beeldjes terug naar Canada en wordt dan hier verkocht als lokale souvenirs.

Toen we langs Cottonwood Lake reden zagen we nog net hoe een eland met haar kalf te water ging en het meer overzwom, toch zo'n 750 meter breed schatten we. Moeder wachtte niet echt op haar kalf en zwom steeds verder vooruit, maar allebei haalden schijnbaar op het gemak de overkant.

We reden langs veel meertjes en moerasgebieden. Met name in dat moerasgebied zagen we weer beverburchten. Blijkbaar was bij één van de burchten de bijbehorende dam doorgebroken, want de burcht stond zo goed als droog. Nu konden we mooi zien hoe het deel eruit ziet dat normaal onder water staat en waar de ingangen naar de burcht zitten. Opvallend was ook dat deze burcht heel anders was dan degenen die we in Boya Lake hadden gezien, waar ze toch voornamelijk opgebouwd waren uit takken, zeker voor het deel dat onder water zat. Hier waren de ingangen uitgegraven in de oever.
Of hier nog bevers in zaten en de dam zouden repareren weten we niet. Wel zagen we duidelijke sporen van een wolf, die zeker op bevers jaagt als hij de kans krijgt.

Eind van de dag was het even zoeken naar een goede overnachtingsplek. Die vonden we uiteindelijk aan de oever van de Stikine River, dezelfde rivier als waar we 11 jaar geleden een week gekajakt hebben (al was dat wel het deel van de rivier dat in Alaska ligt). Dat was toen onze eerste kennismaking met het gebied waar we nu doorheen reizen. Toen hebben we ook de Cassiar Highway gereden, maar tot nu waren er nog maar weinig punten van herkenning.