Vandaag wilden we de verhaaltjes van de afgelopen 6 dagen op internet zetten, maar dat viel niet mee. Het internet op de camping was zo traag dat we al blij waren dat we oma Ans, naast een eerder kaartje, via een onpersoonlijk mailtje konden feliciteren met haar 75e verjaardag. Skypen was kansloos en bellen lukte hier ook niet.
Bij de bibliotheek hadden ze ook WiFi, dus daar nog maar een poging gewaagd. Ook hier was het erg traag (alles loopt hier via een of andere trage satellietverbinding), maar wel stabiel. Twee uur later hadden we dan toch de verhaaltjes en foto's op de weblog geplaatst.

Samen met nog wat andere noodzakelijke bezigheden, zoals wassen en boodschappen doen, was de dag alweer bijna voorbij. Toch konden we nog een wandelingetje rond Wye Lake, het stadspark van Watson Lake, maken. Niet onaardig, maar omdat de wandeling genoemd werd in een Wildlife Viewing Guide, hadden we er iets meer van verwacht.

Daarna de tank volgegooid (voorlopig komen we geen plaatsje van enige betekenis meer tegen) en lieten we het meest noordelijke punt van onze route achter ons. Net iets ten westen van Watson Lake passeerden we het 1000 km bordje van de Alaska Higway en zetten we koers naar het zuiden via de Cassiar Highway. De dagen zullen weer korter worden en hopelijk slapen Linde en Floor dan ook weer eens keer op tijd.

Onderweg zijn we nog even gestopt bij een Bird Observatory (ook uit het boekje). Het ruim een kilometer lange bospad was slechter dan gehoopt en compleet ongeschikt voor de camper. Eenmaal op de plaats van bestemming bleek er ook nog niets te zien. Alle noodzakelijke vlonders waren zo gammel of compleet kapot dat je nergens kon komen. Het observatiehutje lag naast de weg en had ook zijn beste tijd gehad. Daar kwam nog bij dat talrijke muggen op onverklaarbare wijze steeds door wisten te dringen tot in de camper.
Marijn deed toch nog een dappere poging in zijn bugshirt, maar moest het bekopen met een hoop muggensteken. En dat allemaal voor een Yellow-bellied Sapsucker.

's Avonds om een uur of acht (we hadden bij de muggen observatieplek al gegeten) zijn we naast een mooi meer aan de Cassiar Highway gaan staan. Jammer alleen van al die verbrande bomen om het meer van een eerdere bosbrand.

En voor de meeschrijvers: 1 zwarte beer die er lekker lui ging liggen bij het paardenbloemen eten.

Foto's volgen zodra we een iets betere internetverbinding hebben (kan wel even duren).