Vandaag hebben we een kleine 400 kilometer van de Alaska Highway naar Fort Nelson gereden, een redelijk saai stuk. Een korte beschrijving van wat we vandaag gezien hebben: asfalt, links en rechts van de weg 25 meter gras en daarna bos.
Wel leuk was de coyote die we zagen lopen en net even stil wilde blijven staan.

Eenmaal in Fort Nelson zijn we naar het Heritage Museum geweest. Een wilde verzameling van herinneringen aan de aanleg van de Alaska Highway in 1942, opgezette dieren van British Columbia en Yukon, waaronder een albino eland, en allerlei snuisterijen uit die tijd. Daarnaast ook een garage vol met oude auto's, waarvan eentje uit 1908 waarmee ze in 2008 van Fort Nelson naar Whitehorse zijn gereden en weer terug, ruim 1.900 kilometer.

Het Visitor Center hier is gevestigd in een nieuw multifunctioneel pand. Toen we bij het toilet stonden te wachten, liepen we iemand van de plaatselijke curlingvereniging tegen het lijf die ons spontaan een rondleiding gaf door het complex: een enorme curlingbaan (ijs alleen in de wintermaanden), een ijshockeybaan die nu in gebruik was als basketbalveld, een zaal voor zo'n 400 man en diverse andere ruimtes. Een subtropisch zwemparadijs was in aanbouw. En dat voor een stadje van maar 4.500 inwoners!
Blijkt dat 4 jaar geleden, de dag na een groot evenement, het dak van het vorige complex instortte. Mede met financiële hulp van een oliemaatschappij kon dit complex neergezet worden. Zo hadden zij ook weer wat goodwill gecreëerd. De olie-industrie is namelijk waar het hier allemaal om draait.

Aangekomen op de camping stond de campingbazin net te praten met de lokale sheriff. Hij kwam vertellen dat hij haar huisbeer had doodgeschoten. Iemand had het beest met hagel in zijn kop geschoten en hij heeft haar daarna afgemaakt. Ze was er erg verdrietig om, omdat ze een enorm goede band had met de beer die vaak over de camping kuierde.