Het laatste stuk van de Chilcotin-Bella Coola Highway stond op het programma vandaag, tot in Williams Lake.

We zouden eerst naar Farwell Canyon gaan waar hoodoos te zien zouden zijn. Omdat we de routebeschrijving niet goed gelezen hadden en teveel vertrouwden op de wegenkaart die een duidelijke weg aangaf, gingen we enigszins de mist in. Via allerlei onverharde wegen kwamen we uiteindelijk op een grotere onverharde weg. Dit zou dan toch de goede moeten zijn, maar helemaal gerust waren we er niet op. Daarnaast was deze weg duidelijk niet gemaakt voor het soort camper dat wij reden. Ook moesten we op tijd aan de kant gaan staan voor de volle houttrucks die we elke 5 minuten tegen kwamen en goed in de spiegels kijken voor de lege trucks die achterop kwamen. Uiteindelijk kwamen we dan toch in Farwell Canyon aan.

Het uitzicht was inderdaad mooi en we hadden er geen spijt aan. Het was hier wel erg warm. Er stonden zowaar mini-schijfcactussen in bloei hoog boven de rivier.

Er zouden op de hellingen Bighorn Sheep kunnen zitten en na lang speuren door de verrekijker hadden we geluk. Weliswaar op grote afstand, maar we konden er enkelen met jongen ontdekken.

In het vlakbij gelegen Junction Sheep Range Provincial Park zitten nog veel meer Bighorn Sheep, maar die weg was echt onmogelijk voor ons.
Toen we uiteindelijk weer terug waren op de highway waren we behoorlijk door elkaar gestuiterd na zo'n 40 kilometer gravelweg.

Op de Williams Lake Stampede, onze camping annex paardenrenbaan annex rodeo terrein, zagen Linde en Floor dat er geoefend werd voor een paardenshow volgende week. Leuk om even te kijken hoe dat er aan toe gaat.

We staan hier naast een echtpaar dat vlak voor hun 50-jarig huwelijk een campertje gekocht heeft om naar Alaska te gaan. Ze hebben in zo'n 5 weken tijd 12.000 kilometer afgelegd!
Afgelopen week zagen ze op de Cassiar Highway op één dag meer dan 30 beren! We zijn benieuwd als wij daar over twee weken rijden.