Marijn is gisteravond in zijn bugshirt nog op zoek gegaan naar de Loon, maar die liet zich niet meer zien. Wel een mooie visarend. Toen we 's avonds in bed lagen hoorden we de Loon weer.

Vandaag hebben we een kleine 200 kilometer van de Chilcotin-Bella Coola highway gereden. De natuur was mooi en afwisselend en op de diverse pauzeplekjes zag Marijn steeds weer andere bloemetjes. Vooral de lunchpauze bij Pinto Lake was prachtig. Het lichtgroene ondiepe water nodigde uit om te gaan zwemmen, maar na de eerste stappen dwarrelde er zoveel zand op, dat we het gelaten hebben bij verkoelend pootje baden.

Terwijl we rustig reden en continu links en rechts keken of wild konden zien (er is hier zo weinig verkeer dat je daar alle gelegenheid voor hebt) zag Inge ineens een eland met kalf. Snel de camper gekeerd en teruggereden. Moeder eland en haar kalf zagen we nog net in de bosjes verdwijnen.
Er moet hier heel veel wild zitten, maar de kans dat je ziet is niet zo groot. De kunst is om de tijd te nemen en goed te kijken. Maar het gebeurt ons regelmatig dat het bij nader inzien toch een steen of boomstronk is.
We werden ook nog een keer opgehouden door twee koeien die meenden dat ze hun kalveren midden op de straat moesten voeden.

Eind van de middag kwamen we aan in Bull Canyon Provincial Park. Er is een leuk campinkje, maar er is maar één klein wandelingetje te doen en die was afgesloten. Tenminste, er stond een bord met 'Closed due to hazardous trees'. Natuurlijk wilden wij die gevaarlijke bomen wel eens zien. Bleek dat er een bosbrandje was geweest, waardoor de bomen dood zijn en gemakkelijker om zouden kunnen vallen of afbreken. Maar de kans dat ze dat spontaan zouden doen, achtten we niet zo groot. Hadden we toch nog ons wandelingetje gemaakt.

Op de campingplek is het trouwens wel erg leuk. Er zitten hier enorm veel vogels. Continu hoor je er wel aan paar fluiten en veel laten zich ook zien.
Rond 21.30 uur stond er ineens een zwart vosje naast onze camper. Hij huppelde hier vrolijk rond, maar schoot snel weg toen Marijn hem op de foto wilde zetten. Op een afstandje bleef hij nog even zitten kijken en toen bleek dat ze met z'n tweeën waren. Er zat ook nog een rood vosje, maar die liet zich nauwelijks zien.