Het deel van highway 20 dat door het Tweedsmuir Provincial Park loopt is een prachtige weg. 60 Kilometer daarvan is onverhard, maar prima te berijden. Dat je daar niet al te hard kunt rijden geeft je tevens te gelegenheid om te genieten van de omgeving. Voor de vergezichten met besneeuwde bergen zou je de weg eigenlijk andersom moeten rijden, maar desondanks verveelden we ons geen moment. Bij een pauzeplekje op Heckman Pass hebben we dan ook alle tijd genomen en een kampvuurtje gemaakt.
Jammer was wel dat recent een forse bosbrand heeft gewoed, waardoor grote stukken bos er verkoold bij stonden. Er was nog nauwelijks nieuwe ondergroei aanwezig.

We waren net 10 minuten weer op weg, toen we een zwarte beer naast de weg zagen grazen. We stopten zo'n 30 meter voor de beer en waren benieuwd wat hij ging doen. Onverstoord ging hij verder, stak de weg over en kwam langzaam onze kant uit. Uiteindelijk stond hij op minder dan 10 meter aan de andere kant van de weg, vol in beeld.

Toen we even opkeken stond er op de plek waar we de beer het eerst zagen een tweede zwarte beer. Ongetwijfeld hoorden ze bij elkaar. Deze was een stuk alerter en keek regelmatig op. Ook hij (of zij?) stak de weg over, maar verdween daarna in het bos. De eerste beer liep nog steeds naast de weg te struinen, inmiddels al ver voorbij onze camper. We hebben een kleine drie kwartier naar de beren staan kijken. De dag kon niet meer stuk.

Onderweg zagen we een bordje met een verrekijker langs de weg staan, ten teken dat er een wildlife viewing plek moest zijn. Anderhalve kilometer een zijweggetje in, was inderdaad een trailhead. Marijn stapte alvast uit om een bloemetje op de foto te zetten, maar kwam snel weer terug. Het stikte namelijk van de muggen. We hebben ons dus allemaal in onze bugshirts gehesen en zijn op pad gegaan in de veronderstelling dat we binnen 5 minuten bij het uitkijkpunt aan het meer zouden zijn. Een half uur later kwam weliswaar het meer in zicht, maar geen uitkijkplek en geen wildlife. We hebben het daar maar bij gelaten en zijn omgedraaid.

In de buurt van Nimpo Lake vonden we een leuk plekje om de camper neer te zetten. Het enige probleem was dat het letterlijk zwart zag van de muggen. Alleen al op de hordeur van de camper zaten naar schatting zo'n 150 muggen. En op de een of andere manier wisten ze door allerlei gaten en kieren langs alle horretjes toch nog binnen te komen. In de camper hebben we er ook nog enkele tientallen geëlektrocuteerd.

Begin van de avond hoorde we een Loon met z'n opvallende roep. Misschien moeten we de bugshirts toch nog maar een keer aandoen, de muggen trotseren en op zoek gaan naar de Loon.