Prachtig weer vandaag, een graad of 15 en onbewolkt. Kortom prima wandelweer. Dat hadden we ook wel nodig, want we hadden 13 zware kilometers voor de boeg.

We konden direct het lastige bos in, waar veel geklauterd moest worden. Linde en Floor konden soms nog onder de over het pad liggende boomstammen door, maar vaak lukte dat ook niet. De stammen waren erg glad en door de vele regen van gisteren en afgelopen nacht waren er ook veel lastig te omzeilen modderpoeltjes. Lo deed zijn best om de beste route te zoeken, maar het viel niet mee. Daarnaast waren de rugzakken zwaar en bleven ze regelmatig haken aan overhangende takken. Na 2,5 uur waren dan eindelijk uit het bos en konden we verder langs het strand.

Maar toen we achterom keken over de baai zagen we onze kampeerplek nog zo dichtbij liggen. We waren qua afstand nauwelijks wat opgeschoten! We begonnen een beetje te twijfelen of we het eindpunt van de dag wel zouden halen, maar Lo zag het nog positief in. Na een korte pauze gingen we weer op pad.

Het strand was afwisselend, maar zeker niet gemakkelijk. Soms een mooie gladde rotsondergrond, dan weer keien waar je al balancerend je weg over moest zoeken. Schelven die droog waren gevallen bij eb, maar nog wel glibberig waren van de algen of een kiezelstrand waar je diep in wegzakte. Genoeg afwisseling dus en zeker ook mooi, maar we hadden moeite om een goed tempo aan te houden.

Tijdens de lunch hebben we met Lo overlegd en een soort van besloten dat we niet meer door zouden gaan tot het geplande eindpunt van vandaag, maar eerder een kampeerplek zouden zoeken. Eigenlijk hadden we daarmee ook besloten dat we de Nootka Trail niet meer tot het eind toe zouden kunnen volbrengen, terwijl we nog maar net begonnen waren. De ingebouwde dag speling hadden we gisteren immers al opgebruikt. Marijn had er wat moeite mee, maar belangrijker was dat dit voor iedereen een mooie ervaring moest worden in plaats van een prestatietocht.

Mooi was dat we een jonge zwarte beer op het strand zagen lopen. Hij zag ons echter ook al snel en liep het bos in. Verscholen in de bosrand bleef hij nog even staan kijken en was toen verdwenen.

Later op de middag vonden we dat het genoeg was voor vandaag. Het plekje had echter geen goed drinkwater, maar we hadden waterzuiveringsmiddelen bij ons, dus dat was niet onoverkomelijk. Terwijl Lo toch nog even verder ging kijken voor een beter plekje, gingen wij alvast plekjes voor de tenten egaliseren in het bos. Alles beter dan op het strand met de tent. Net toen wij klaar waren met een prachtige plek voor de tenten, kwam Lo terug en zei dat hij een beter plekje had met drinkwater. Met lichte tegenzin liepen we een half uur verder, maar achteraf moesten we hem gelijk geven. Hier was volop speelgelegenheid, prima drinkwater en een prachtige kampeerplek in het bos.
Hier konden we gelijk onze biologische zeep proberen en het zout en zweet van ons af spoelen. Het beekje was fris, maar het voelde lekker aan om weer schoon te zijn.

Nadat we onze tenten hadden opgezet en vuur gemaakt, ging Lo eens kijken hoe het stond met de Chinese medemensen. Begin van de middag waren ze ons gepasseerd, maar ze moesten nog om een kaap heen die volgens de getijdetabel eigenlijk niet meer te doen was op dit tijdstip. Nieuwsgierig, maar ook bezorgd, had Lo ze ontdekt met zijn verrekijker. Hij zag ze ploeteren en even later ging de eerste met rugzak en al koppie onder. Eenmaal weer op het droge zullen ze ook beseft hebben dat ze moesten wachten tot het water weer wat lager zou staan.