Om 9.30 uur reden we richting Mowachaht, waar de watervliegtuigjes van Nootka Air liggen. Onderweg stond er een Roosevelt Elk op de weg. Leuk, want die worden op Vancouver Island niet zo vaak gezien.

Nadat alles ingeladen was vlogen we in zo'n 35 minuten naar Louie Lagoon op Nootka Island. Alleen bij het inzetten van de landing hadden we enige turbulentie, maar verder was het een erg rustig vluchtje.
Omdat het vliegtuigje redelijk laag vloog en de kustlijn volgde, konden we mooi zien waar we de komende dagen zouden lopen en wat enkele van onze kampeerplekjes zouden worden. Maar ook zagen we de vele Logging Companies die grote stukken berghelling kaal rooien en Salmon Farms die zalmen kweken in de baaien. Dit ongerepte gebied geniet geen enkele beschermde status, dus alles is hier toegestaan.

Louie Lagoon is een afgeschermde zoutwater lagune en daarom een prima landingsplek voor de Beaver. Bij het uitstappen moest je oppassen om niet op de zeesterren de stappen, vandaar ook de bijnaam Starfish Lagoon. Binnen 10 minuten was alles uitgeladen en vloog het vliegtuigje met een hels kabaal weer weg. Vanaf nu stonden we er alleen voor.

Het echte startpunt van de Trail ligt aan de oceaankust, dus moesten we een klein uurtje door het bos ploeteren. Er is een route door het bos, maar je kunt niet echt spreken van een pad. Omgevallen bomen blijven liggen waar je onder- of overheen moest en modderpoelen zijn lang niet altijd te omzeilen. Je kunt zien dat er regelmatig gelopen wordt, maar niemand voelt zich geroepen om het pad beter begaanbaar te maken. Dat is ook juist de charme van deze trail. Na dit uurtje zijn ook je kleren gelijk vies; dat is weer een zorg minder voor de rest van de tocht.
Voor Linde en Floor was dit tevens de eerste kennismaking met een rugzak die zwaarder was dan ze ooit gedragen hadden.

Eenmaal aangekomen op het strand werd eerst een geschikte kampeerplek gezocht. Tussen de talloze aangespoelde boeien die inmiddels in de bomen waren gehangen en allerlei scheepstouw, hadden we een prima plekje gevonden. Terwijl Inge en Marijn de tent opzetten, waren Linde en Floor al aan het spelen in het speelparadijs. Linde op de boeischommel en Floor aan het slingerscheepstouw of in de visnethangmat. Lo had z'n tentje ook zo staan en had binnen een handomdraai het vuur aan voor een kopje thee.
We hadden gisteren namelijk besloten om de hele tocht op een kampvuur te koken, wat 6 liter brandstof en een brander scheelde. We hadden overigens niet geweten hoe we dat ook nog eens mee zouden moeten nemen.

Op het strand hadden we ook enkele wolvensporen gezien. Dat wakkerde natuurlijk de hoop aan om eens een wolf in het wild te zien.

Die middag zijn we via een berenpad door het bos naar een ander deel van het strand gegaan. Na wat geklauter over de rosten stonden daar ineens, verscholen op een klein grasveldje, honderden Cyclamen (Schooting Star). Zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien. En verrassend genoeg hebben we ze daarna ook niet meer gezien.
Net zo bijzonder waren de tientallen Chocolate Lillies die bovenop een rots stonden. Alleen op die paar vierkante meter, verder nergens. Die hadden we nog nooit gezien en ook deze hebben we hierna niet meer gezien

Op diezelfde plek zagen we nog een rivierotter in een poeltje enigszins afgeschermd van de ruige branding.

Eind van de middag zagen we twee grijze walvissen erg dicht voor de kust. Meestal zie je slechts de ademspuit of een stukje van de rug, maar deze kwamen ze een paar keer met hun hele kop boven water uit. Beetje jammer voor Marijn dat hij net in de bosjes zat met zijn broek op z'n enkels.
Toen we eind van de dag onze tent in doken, moesten we nog wel wennen aan het strandzand en plakzout dat we de tent mee innamen. Linde en Floor hadden zo ongeveer het halve strand meegenomen in hun sokken en schoenen. Morgen gaan de gamaschen dus aan.

Omdat de laatste weersvoorspellingen erg slecht zijn voor de volgende dag, hebben we besloten dat we niet starten met de trail, maar op deze plek blijven staan. Een volledige dag in de regen lopen en de tent nat afbreken en opzetten, lijkt ons geen goede start van de tocht. Omdat we op voorhand toch al een extra dag ingepland hadden, komt de tocht verder niet in gevaar.