De alpenweiden vol met bloemetjes hebben we hier in Mt. Rainier, net als 3 jaar geleden, niet gezien. Ook nu lag er nog volop sneeuw. Niet erg, want dan konden wij onze sneeuwschoenen weer onderbinden. Waarschijnlijk voor de laatste keer deze vakantie.

We hebben een mooie sneeuwwandeling naar de Nisqually Glacier gemaakt. We begonnen met grijs weer, maar langzaam aan begon het steeds meer op te klaren. Net toen we aan de terugweg begonnen, liet Mt. Rainier haar top zien. Leuk, want dat is lang niet iedereen gegeven die hier komt.
Linde en Floor hadden op de weg naar beneden een mooie sneeuwglijbaan gezien. Maar het glijden op je billen met sneeuwschoenen aan je voeten schiet niet echt op. Dus wat doe je dan? Op je rug met je hoofd naar beneden en afzetten met je sneeuwschoenen!

Er wordt hier gewaarschuwd voor bedelende dieren. Haal ze niet aan en voer ze niet, wat in het verleden blijkbaar teveel is gedaan. Zo hebben ze hier de brutale Gray Jay en Clark's Nutcracker, die op de parkeerplaats boven op je auto gaan zitten. Ook de Steller's Jay is niet echt mensenschuw. Op de camping zit hij op 1,5 meter afstand in de boom, te wachten tot er iets van zijn gading binnen bereik komt.
Maar nog bijzonderder is dat ook de vos (Cascade Red Fox) aan het bedelen is geslagen. We zagen ‘m al op z'n gemakje de parkeerplaats oversteken, ging even zitten en liep weer verder. Toen we met de camper naar beneden reden, zagen we er weer eentje die langs de weg liep. Toch even gestopt om het prachtige beest beter te bekijken. En zowaar, hij gaat gewoon poseren voor de foto. Leuk voor ons, maar zo hoort het natuurlijk niet.

We hebben vandaag wel een beginnersfout gemaakt. Iedereen weet dat je je goed moet insmeren als je in de sneeuw bent. Maar we dachten al een kleurtje te hebben en het was toch bewolkt. Nou, dat hebben we geweten. Aan het eind van de dag zaten er vier knalrode tomaten rond het kampvuurtje. Dat wordt nog leuk vannacht en morgen!