Sneeuwengelbewaarder
Eerst even bij het Visitor Center langs om de 3e junior ranger badge op te halen, na Redwood en Lava Beds. Het kostte Linde en Floor gisteren zo'n 2 uur om alle vragen en opdrachten te doen, maar nu weten ze wel de belangrijkste dingen over Crater Lake. Daarnaast vinden ze deze programma's ook enorm leuk. Floor maakte nog de wijze opmerking: 'Zo ,dat is weer een natuurkunde les!'(Linde heeft 's avonds haar gewone natuurkundehoofdstuk gemaakt en vindt dat ook nog steeds leuk om door te nemen)
Daarna stond Watchman Peak op het programma. Maar daarvoor moesten we eerst een uur over de voor autoverkeer gesloten, maar al bijna sneeuwvrij gemaakte Rim Drive lopen. Vaak liepen we daar tussen
meters hoge sneeuwwallen.
Marijn moest dan ook treetjes hakken in zo'n sneeuwwal om überhaupt van de weg af te kunnen om met de wandeling te kunnen starten. Een pad of route naar Watchman Peak was er niet en omdat je hier niet snel fout kon lopen, was het best leuk om je eigen route te bepalen, soms met mini-gids Linde voorop.
Vanaf de top hadden we een prachtig uitzicht op Wizard Island in Crater Lake. Ondanks de bewolkte lucht, zag het water er weer mooi blauw uit. En gelukkig was er 's ochtends nauwelijks wind waardoor de spiegelingen in het meer prachtig waren.
Net toen we aan de afdaling wilden beginnen, miste Inge onze kleine verrekijker. Die hangt aan de heupband van haar rugzak, maar kan er gemakkelijk af vallen. Ergens op de route omhoog zijn we de verrekijker waarschijnlijk verloren bij het uittrekken van de jassen of zo. Met wat geluk hoopten we ‘m op de terugweg te vinden.
De weg naar beneden was soms wat stijl waardoor Linde en Floor moeite hadden om overeind te blijven. Vooral Linde vond dat niet echt een probleem en zag in elke helling een leuke glijbaan.
Bijna beneden, op een plek waar Linde eerder een engeltje in de sneeuw had gemaakt om de weg terug te kunnen vinden, vond ze zowaar onze verrekijker! Dat kon geen toeval zijn. Het engeltje had blijkbaar goed op onze verrekijker gepast.
Omdat we 's middags niet al te veel kilometers wilden rijden, zijn we net buiten het nationaal park op een grote kale parkeerplaats pal tegen de weg bij een Sno-Park gaan staan (net als gisteren
trouwens, maar dan aan de andere kant van het park). Een Sno-Park is een park waar in de winter diverse sneeuwscootertrails zijn uitgezet.
En kleine dingetjes, zoals drie verschillende soorten spechten (Downy Woodpecker, Red-headed Woodpecker en Northern Flicker) die we hier zagen, maakten zelfs deze overnachtingsplek toch weer leuk.
Reacties
Reacties
Als nog GEFELICITEERD!
Floor-Linde: Jullie hebben echt geluk dat jullie niet naar school toe hoeven!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}