In de regen zijn we vanochtend naar Ruby Beach en Beach 4 geweest aan de Westkust van Olympic NP. Bij toeval waren we net bij laagtij op het strand, waardoor de getijdepoeltjes met droge voeten te bereiken waren. Voor de mooiste plekjes moesten we wel over de gladde rotsen klauteren, maar dat was de moeite waard. Vooral op Beach 4 zagen we honderden paarse, bruine en oranje zeesterren. Ook de groene zee-anemonen annex snothopen waren niet te tellen en je moest moeite doen om er niet op te gaan staan. Omdat het zo nu en dan even ophield met regenen konden we de zeesterren ook nog mooi op de foto zetten. Al me al hebben we een paar uur over het strand geslenterd.

Daarna zijn we doorgereden naar Quinault Rain Forest in het uiterste Zuid-Westen van Olympic. Een prachtig regenwoud waar veel bomen onder een dikke deken van mos zitten en begroeid zijn met varens. Niet zo spectaculair als Hoh Rain Forest, maar omdat we daar eerder waren geweest hebben we die laten schieten.
We waren een van de eerste bezoekers dit jaar, want zowel het Visitor Center als het Ranger Station waren nog dicht. In de herfst hebben ze de deur achter zich dichtgetrokken, de volgende groet achterlatende: 'The leaves are turning, the Elk are bugling and the rains have begun ...'.

Op de camping in Artic zijn we de aardigste campingbeheerder ooit tegengekomen. Een jonge vent (onze leeftijd) die het tijdelijk overnam van zijn ouders die op een wijnreisje door Oregon waren.
Waar je normaal zo'n $5 betaald voor een paar blokken brandhout, kwam hij voor datzelfde geld met een kruiwagen aangereden, nog even de blokken wat kleiner gehakt voor ons, plus aanmaakhout. De camper ligt dus vol. Hij liet ook vol trots de tuin van zijn ouders zien (in deze tijd van het jaar nog wel wat kaal) en wees ons op een nature trail die hij zelf had aangelegd. Misschien dat we die morgenochtend nog even gaan lopen.
Hij werkte voorheen als bioloog voor de visserij in Alaska, maar was nu analist in een papierfabriek 10 minuten verderop. In plaats van 7 dagen van 16 uur, hoefde hij er nu maar 4 van 12 te maken en was er dan weer 4 vrij. Zo had hij ook tijd om zijn ouders te helpen.

Vannacht slapen we in onder de gezellige klanken van life muziek uit een kroeg 50 meter verderop. Die is ook eigendom van de familie en elk weekend treden hier lokale muzikanten op. Eigenlijk hadden we daar even langs moeten gaan om te genieten van de muziek en wat meer kennis te maken met de locals, maar we zijn moe en duiken ons bed in.