Na maanden voorbereiding was het vandaag dan eindelijk zover. Onze Canada/USA reis kon beginnen.
We werden door Opa Rien, Oma Ans en Ome Paul met Bart & Roos naar Schiphol gebracht. Een voorspoedige reis, 5 plunjebalen ingecheckt samen voor ruim 100 kg, nog een gezellig drankje en weg waren we.
Eerst een uurtje naar Londen en daarna nog 9½ uur naar Vancouver. Een lange zit, maar dat hoort er nu eenmaal bij als je dit soort reizen wilt maken.

Toen we op Heathrow naar onze aansluitende vlucht liepen werden we gebeld door een aardige dame van de KLM. Beetje raar, want we vlogen met British Airways. Bleek dat één van de vijf plunjebalen niet was ingecheckt (niet gelabeld) en nog op Schiphol stond. Shit!!
Maar zo ongeveer begon onze vorige vakantie ook. Toen waren we een kinderdrager kwijt en hadden we in Calgary een rugzak op het vliegveld laten liggen. Alles is toen snel goed gekomen.
De dame van de KLM zou de tas naar Vancouver sturen en wij moesten bij BA een rapport op laten maken. Dat laatste konden we pas in Vancouver doen. Zij konden ons daar nog niets melden en we moeten maar hopen dat de tas morgen in Vancouver aankomt.

Daarna de shuttle gebeld voor het hotel en komen we vermoeid (en met een ongemakkelijk gevoel over de bagage) aan op onze hotelkamer. Het is dan 6.00 uur Nederlandse tijd.
Toch nog maar even op de site van BA gekeken naar de status van onze vergeten tas: niets te melden natuurlijk, behalve dan dat ze mijn telefoonnummer verkeerd hebben overgenomen. Niet handig. Ook maar eens naar de KLM gebeld om te kijken of zij iets meer weten, maar helaas ook daar niets. Er zit niks anders op dan morgen af te wachten. We hebben dan nog genoeg te doen in Vancouver voordat we echt op pad kunnen, dus als de tas morgen een keer arriveert, zijn wij weer blij.