Omdat 's ochtends en 's avonds veel bevers actief moesten zijn op Boya Lake, zijn we vanochtend voor 6.00 uur in de kano het water op gegaan. Zo vroeg opstaan waren we al lang niet meer gewend. Grappig om te zien dat de specht die gisteravond tot zeker 22.30 uur bezig was geweest in het berkenboompje naast ons, er vanochtend ook al weer was.

We zijn eerst naar de plek gegaan waar we gisteren twee beverdammen en een beverburcht gezien hadden. Na korte tijd op het spiegelgladde water gewacht te hebben, hopende op enige activiteit, vond Inge het eigenlijk wel genoeg. De muggen waren weer erg irritant en geen bever die zich liet zien. Ze stelde voor om nog om één eilandje heen te peddelen en dan weer terug naar de camping te gaan. En daar zagen we in de verte dan toch een bever het water oversteken. Stilletjes peddelden we die kant uit. Op een gegeven moment had de bever ons ook in de gaten en veranderde van koers. Zonder al te veel jacht te maken op de bever bleven we elkaar een hele tijd in de gaten houden. De bever vond het overigens wel nodig om zijn vriendjes te waarschuwen, want hij sloeg regelmatig met zijn platte staart op het water en dook dan met een grote plons onder. Floor was al goed wakker en heeft de bever 16 keer zien slaan met zijn staart. Uiteindelijk hebben in dat baaitje waar ook een grote beverburcht lag zeker vijf bevers gezien.

Op de terugweg voeren we bij toeval langs een eilandje waar moeder eland en haar kalf, waarschijnlijk weer dezelfde als gisteren, lagen te rusten. Enigszins verontrust door ons gepeddel, stonden ze op en keken ons aan. We zijn rustig door gepeddeld en de elanden bleven dan ook op hun gemak staan.
Om 7.30 uur waren we weer thuis en konden we aan het ontbijt beginnen. Een fantastische manier om de dag te beginnen. Behalve het vroege opstaan dan.

Die ochtend hebben Linde en Floor voor het eerst geprobeerd om met z'n tweetjes in een kano te varen. Ze vonden het erg leuk al was de samenwerking niet altijd optimaal. Regelmatig galmden er stevige aanwijzingen over het water. Ze beginnen steeds meer lol in het kanoën te krijgen en peddelen inmiddels ook al aardig mee.

Nadat we aan het eind van de ochtend eerst zonder Inge een rondje over het meer gevaren hadden, zijn we 's middags nog een keer met z'n allen gegaan. De wind was wel behoorlijk aangewakkerd en zo en dan voelden we een paar regendruppeltjes. Maar omdat hier zoveel eilandjes en baaitjes zijn, kun je behoorlijk beschut peddelen. Bij de grotere oversteken waar we vol in de wind moesten varen, was teamwork belangrijk. Linde zat als stuurvrouw voorin, Inge daardoor wat ongemakkelijk op (soms per ongeluk naast) een houten balkje of op de bodem van de kano, daarachter Floor en tenslotte Marijn om koers te houden. Linde gaf dan het tempo aan en de rest volgde. Dat ging echt gestroomlijnd.
Overal waar we dicht langs de oever voeren, zag je de afgeknaagde bevertakken. Op de een of andere manier fascineert ons dat en dus hebben we er weer een paar meegenomen voor onze verzameling thuis.
Ook zagen we weer een aantal enorm grote beverburchten. Door het kristalheldere water keek je tot meters diep op de bodem en zag je ook goed hoe zo'n burcht er onder water uit ziet. Honderden stammetjes en takken vormen de basis van zo'n burcht. Daar zijn ook de ingangen verscholen om in de burcht te komen.
Vlakbij een van deze burchten liepen we een eilandje op, omdat het ons vanaf het water al opviel dat er veel bomen omgeknaagd waren. Bleek dat de bevers hier tientallen bomen geveld hadden.

Moe, maar voldaan van twee hele mooie dagen kanoën op dit prachtige Boya Lake, hebben we de kano eind van de middag teruggebracht. Hier willen we nog wel een keer terugkomen!
Waarschijnlijk zijn we dan allang weer vergeten dat het hier wemelde van de muggen die niet alleen buiten vervelend waren, maar ook op onverklaarbare wijze steeds maar weer de camper in wisten te komen en die we dan ook massaal geroosterd hebben met onze muggenmepper.