Voor het eerst deze vakantie begonnen we met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje.

Inmiddels zijn we aangekomen bij Olympic National Park. De planning was om vandaag lekker te gaan badderen in de Olympic Hot Springs, 7 warme waterbronnen die langs een wandelpad liggen en nauwelijks bekend zijn bij de gemiddelde toerist. Dat we daarna naar rotte eieren ruiken vinden we niet erg. Bij het Olympic Visitor Center nog even nagevraagd of de gravelweg begaanbaar is voor onze camper. Maar helaas, er wordt daar gewerkt aan een dam en de weg is voor de komende 2 jaar dicht.

Binnen 5 minuten waren de plannen bijgesteld en waren we op weg naar Hurricane Ridge, via een mooie slingerweg de berg op. De lucht was ondertussen alweer betrokken en van de zon was weinig meer te zien. Op de webcam beneden zag het er boven overigens prima uit. We kwamen inderdaad boven de uitgedampte wolken uit, maar nog steeds hing er een hoog wolkendek dat de zon tegenhield.
Het waaide boven erg hard en was slechts enkele graden boven nul. Desondanks zag het er mooi uit met nog zo'n 3 meter sneeuw. We hadden echter geen trek om de sneeuwschoenen te pakken en al onze winterkleding aan te trekken, dus bleef het bij genieten van de omgeving achter het veilige glas van de camper.

Op de weg terug naar beneden zagen we veel black tail deer die zo mak als lammetjes bleken. Ze kuierden rustig voor de camper langs en lieten zich meerdere keren uitgebreid bewonderen. Enigszins tegen onze principes in lieten we Linde en Floor foto's en filmpjes maken op slechts enkele meters afstand. Marijn was met z'n enorme telelens gedwongen meer afstand te nemen anders paste het reetje niet meer op de foto.

's Middags zijn we bij Tongue Point aan de Strait of Juan de Fuca (de zeestraat die de staat Washington van Vancouver Island scheidt) naar getijdepoeltjes gaan kijken. We hadden hier veel zeesterren verwacht (was ons ook verteld) maar die waren er niet. Toch was het nog steeds de moeite waard. Lopend over de enorme hoeveelheden mosselen, zagen we een enkele paarse zee-egel, een bloed zeester, veel groene reuze anemonen (onder water staan ze prachtig te wuiven in de stroming, maar boven water lijken het net hopen snot), ontelbare gewone groene anemonen, enkele harlekijn eenden en voor Linde en Floor bergen schelpen die helaas niet meegenomen mochten worden.

Eind van de dag zijn we verder gereden naar de Westzijde van Olympic NP en hebben we ons kamp opgeslagen in Bogachiel State Park.
Zo hebben we in één dag tijd wel heel verschillende landschappen gezien. 's Ochtends de zonnige duinen in Dungeness National Wildlife Refuge, daarna de sneeuw in de koude en winderige bergen van Olympic NP, vervolgens de getijdepoeltjes aan Washingtons Noordkust en tenslotte het regenwoud in het logischerwijs regenachtige Bogachiel State Park.

Na het avondeten hebben Floor en Linde hun laatste schoolwerk van deze week erop zitten (ze vinden het echt geen straf om de werkjes te maken), dus ook wat dat betreft is het weekend aangebroken.